Gaziantep Türkiye’nin en popüler şehirlerinden biridir.

Klasik deyimle doğunun Paris’i olarak kabul ediliyor.

Bu aralar özellikle Kuzey Irak ve Suriye ile ilişkileri nedeniyle Türkiye’nin doğuya açılan kapısı kabul edilmektedir.

Son dönemlerde de kendisine “Marka Şehir” yakıştırması yapılmaktadır.

Marka deyince ister istemez dikkatleri çekiyor.

Çekmesi gerek.

Çünkü “Marka” olmak her babayiğidin harcı değildir.

Marka ağır bir kelimedir.

Asaletli bir kelimedir.

Durduk yerde “marka” olunmuyor.

İçinin dolu olması gerekir.

…………………………

İlköğretimi yıllar önce Gaziantep’te okuduktan sonra 25 yıl Gaziantep’ten ayrı kaldım.

3 yıl önce görev gereği tekrar Gaziantep’e döndüm.

Bıraktığım Gaziantep ile bulduğum Gaziantep kıyaslanmayacak kadar değişmiş.

Evvela Antep çok büyümüş.

Marul tarlalarının üzerinde koca koca binalar yükselmiş.

Bulvarlar, caddeler müthiş estetik yapılmış.

Çevre yolları yeşil alanlarla bütünleşmiş.

Bir bulvara veya caddeye girdiğinizde yönünüzü çok kolay tespit edebiliyorsunuz.

Yeni çevre yoları, yeni yerleşim yerleri sanki cetvel ile çizilmiş.

Aralarındaki mesafe, kavşakların uyumu tek kelime ile muhteşem bir mimari ile çizilmiş sanki.

Hiçbir kavşak, hiçbir cadde, hiçbir bulvar gelişi güzel bırakılmamış.

Araç ve yaya trafiği tıkır tıkır işliyor.

Hepsi estetik ve güzel yapılmış.

İki tane üniversitesi 60-70 bin üniversite okuyan öğrencisi var.

Gaziantep bir sağlık merkezi olmuş sanki.

İki Üniversitenin iki tane araştırma hastanesi, devletin ve özel sektörün onlarca hastanesi Gaziantep’e ve çevre illerine hizmet ediyorlar.

Gaziantepli hastalar Adana

, Ankara, İstanbul ve hatta artık yurt dışına gitmiyorlar.

Suriye’den, Irak’tan, İran’dan, Orta Asya’daki Türk Cumhuriyetlerinden hastalar artık Gaziantep’e geliyorlar.

4-5 tane organize sanayi bölgesi zaten Gaziantep ile ilgili çok şeyler ifade ediyor.

Zeugma Müzesi Gaziantep’in marka olma özelliğini perçinlemiş.

Hava alanı, hayvanat bahçesi, bu markanın geri kalan parçaları.

Dahası da var.